Joan Verwiel

Het belang van communiceren is mij letterlijk met de paplepel ingegoten: Ik ben opgegroeid met een niet-pratende maar wel-communicerende broer, wat onbewust bepalend zal zijn geweest om logopediste te worden. Bij Milo ben ik thuis gekomen in mijn vak: Het samen met ouders, multidisciplinair kijken naar een kind en kijken welke vorm van communicatie het beste bij hem/haar past vind ik een uitdaging. Deze vorm van communicatie vervolgens implementeren in het netwerk vind ik voorwaarde van succes en geeft mij veel voldoening. 

 Mijn eerste baan in de kinderrevalidatie bij Groot Klimmendaal in Arnhem, is mede bepalend geweest voor mijn verdere loopbaan: breed kijken en multidisciplinair werken met mensen met een beperking. In die richting ben ik mij toen ook gaan scholen. Vervolgens heb ik als 3 jaar in Thailand en 3 jaar in Brazilië gewoond en als logopediste gewerkt. Dit heeft mij bewust heeft gemaakt van de positie van mensen met een (communicatieve) beperking in verschillende culturen. 

Bij terugkomst in Nederland heb ik een paar jaar in een particuliere praktijk gewerkt waar ik mij minder thuis voelde. Daarom ben ik overgestapt naar de Passerel in Apeldoorn en van daaruit naar Reinaerde in Utrecht, beiden zorginstellingen voor mensen met een beperking. Bij Reinaerde kwam ik via een cliënt met behoefte aan OC in contact met Stichting Milo en ben ik kort daarna overgestapt want vanuit Milo kan ik multidisciplinair werken met cliënten in hun eigen vertrouwde omgeving en met hun sociale netwerk. Dit zie ik als voorwaarde om tot een goed OC middel te komen zodat ook deze mensn mee kunnen doen, interactie kunnen hebben met anderen, om zodoende regie te hebben over hun eigen leven.